In het kader van ontdekken en delen, wil ik jullie dit pareltje zeker niet onthouden. Het is een nummer van Ajeet Kaur. Ik was aan het werken op mijn laptop en op de achtergrond draaide YouTube zijn gebruikelijke afspeellijsten af. En ineens werd ik gegrepen door de klanken van dit nummer. Het raakte iets diep vanbinnen in mij…
Ontroering
Kiss the Earth heeft me hevig ontroerd. Zeker voor mijn doen. In de tijd dat ik in contact kwam met dit nummer was het voor mij niet gebruikelijk om in tranen uit te barsten. Af en toe een traan, maar meer zeker niet. Toch gebeurde het. Het leek of alle sluizen in een keer open gingen. Ik was zo onder de indruk van het stuk waarin Ajeet haar publiek toespreekt en haar boodschap met de wereld deelt. Het raakte me diep en mijn tranen vloeide rijkelijk.
De boodschap
Het gaat niet zo zeer over de precieze boodschap van wat ze zegt, maar meer over het samenzijn en het contact. Het respect van het publiek naar elkaar en de puurheid en ‘naaktheid’ waarin men daar samen is. Hoe er gezongen wordt voor elkaar en ontvangen wordt. Dit vermogen hebben we dus als mensen. Hoe prachtig is dat?
So if you would be so willing, men, I would like to invite you to sing with me first. And women let’s listen and really listen with love. Lissen deeply. And men sing with love, sing to those embodiments of the moon in your life. Women listen with love.
Ajeet Kaur
Het gemis
De rust, het vredig samenzijn, de liefde, de saamhorigheid en de verbinding die ik zie en hoor als ik dit nummer hoor, raakten een groot gemis in mij aan. Toen ik zo in tranen uitbarstte was dit nog helemaal niet duidelijk. Nu, door mijn ontwikkeling als mens, studie en kennis over mezelf, kan ik er de vinger op leggen. Ten eerste raakte het verdriet om het verlies van mijn moeder aan. Maar belangrijker, het raakte ook mijn gemis aan contact, aan verbinding, liefde en een vredig samenzijn aan. Achteraf kan ik zeggen: “Wat heb ik me alleen gevoeld en veel alleen op willen knappen.”
Uitreiken
Doordat mijn gemis mij duidelijk is geworden en ook hoe het kan zijn om niet altijd alles alleen te hoeven doen, kan ik nu ook steeds meer uitreiken. Uitreiken naar mensen, naar anderen. Laten weten wat ik zou willen en wat ik nodig heb. Ik ga het contact aan. Dit voelt heerlijk. Het is wennen, maar ik vind samen toch fijner dan alleen. Ik was het zo gewend om alles alleen te doen, maar met deze nieuwe mogelijkheden prijs ik mij gelukkig. Het verrijkt mijn leven.
Muziek
Net zoals Kiss the Earth van Ajeet Kaur dat heeft gedaan. Tot op de dag van vandaag kan dit nummer mij ontroeren. Zelfs tijdens het schrijven van dit blog en het beluisteren van het nummer, raakt het me weer. Het straalt zoveel liefde en verbinding uit. Dat vind ik machtig om te mogen zien en te voelen.
De andere kant is er ook. Ik kan het ook super vrolijk meezingen. Maar eigenlijk altijd brengt het me dichter tot mezelf. En dat is fijn. Wat is het toch machtig dat we muziek in onze levens hebben. Sta jij daar ook weleens bij stil?
Ik hoor graag aan welke nummer(s) jij veel steun hebt gehad, of nog steeds hebt. Laat een berichtje achter in de reacties, dan maken we er uiteindelijk een mooie lijst van.
Haleluja. In de uitvoering van Jeff Buckley. Bij dit nummer heb ik het vaakst en hardste gehuild. En ik huil niet makkelijk. Het waarom is te prive voor op deze site . Dit nummer blijft mij ontroeren.